ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﻳﮕﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ,ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﻧﻴﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﺷﺪﻩ,ﺭﺍﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻫﺎﻳﻢ.ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺮﮎ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻣﺜﻞ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩﻡ.ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ.ﺩﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮﺭﻭ ﺩﺍﺷﺖ...ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺬﺷﺖ ﺣﺎﻼ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﯽ و ﻣﻦ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ.ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ و ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ.ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﯽ و ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﻭﺑﻴﻘﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ...ﻓﮑﺮ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﺑﺴﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﺸﻘﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ,ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﻫﻢ ﺑﻤﻴﺮﻡ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ.ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻢ ﻭﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﮕﻴﺮﻡ ؟ﺗﺎﮐﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﻭﺁﻥ ﺑﻤﻴﺮﻡ؟ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ!ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺷﺒﯽ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻓﮑﺮ ﻭﺧﻴﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ...ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ ﻫﻴﭻ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺟﺎ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﯽ ﺣﺎﻼ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻏﻢ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ...ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻤﺖ!ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺩﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﻮﺩﯼ ﻭﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﮔﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻴﺨﻮﺍﻣﺖ...ﺍﻣﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﻴﮑﻨﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ...؟ﺳﻮﺯﺵ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ...ﺩﻟﻢ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﮏ ﻭﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻨﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺑﯽ ﭘﺮﺩﻩ...ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﻟﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻩ...!
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند